Zondag 28 april 2019 van Joburg naar Louis Trichardt

Om vijf over zeven aan het ontbijt, om kwart voor acht een Uber=taxi geregeld. Om kwart over acht op het station en dan op zoek naar De bus. Al verschillende geld en/of voedsel zoeker op een nee getrakteerd en gevraagd, aan één van de vele mensen met een geel servicehesje, waar Translux zich bevond. Op de bus verdieping. Naar beneden. Roltrap stuk...de arm leuning lag gekruld  onderaan de trap. Printjes omgewisseld voor kaartjes en in de rij bij deur 1. Door drie verschillende mensen is aan ons gevraagd of zij goed stonden voor hun bus.  Haha, wij zijn de toeristen! Om 9.00 ging de deur open en wij mochten instappen. Een  Afrikaanse vrouw als chauffeur. Te gek! En een gezellige mengeling van mensen stapten in. En daar hoorden we bij!  We werden er blij en emotioneel van. Dat we hier gewoon bij mochten horen.

De bus heeft ook vertraging maar 1 uur op een reistijd van 6 uur. We helpen een licht dementerende vrouw de bus uit en ik verzorg haar bagage. Dochter vraagt of we een lift willen hebben. Nou die slaan we niet af. Dus hup zwaar beladen in een prive taxi naar het guesthouse.

Verlegen onhandige jongen geeft ons de sleutel.

En nu als de bliksem naar dat fort Hendrina. Anders zijn we niet voor donker terug en Uber=taxi is nog niet doorgedrongen in Limpopo.

33 minuten lopen en wie staat daar echt? Fort Hendrina. Een verplaatsbaar fort gebruikt in de boerenoorlog. Het is nu een nationaal monument. (Ik heb uitgebreide documentatie thuis, voor de liefhebber) 

33 minuten terug...en het werd donker. Maar zonder zwervers en andere bijzondere straatlopers. Wat een verademing. 

Onderweg natuurlijk geweldig genoten van het telkens weer veranderende landschap.

Wat een heerlijke vakantie