Maandag 6 mei 2019

Zo weer een nieuwe uitdagende dag. Wandelen in Natuur reservaat Marloth op 3.5 kilometer afstand en de bergen waar we naar kijken vanuit onze kamer. De eigenaresse heeft aangeboden ons te brengen en dit slaan we vandaag niet af. Uiteindelijk brengt haar man ons en zegt ons, bel gerust als je weer terug bent (we kunnen niet bellen we hebben Alleen een internet bundel😏) Boven moeten we onze gegevens doorgeven, tijd van vertrek, welke route en een handtekening van vertrek en straks weer één voor aankomst. En of we wel voldoende drinken mee hadden. Hoezo betuttelend, of zorgvuldig. De paden zouden goed bewegwijzerd zijn, een wandeling van 5 uur. Eerste uur veel klimmen en zweten daarna iets makkelijker lopen. Is een prachtige dag en beesten zullen we hier niet zien want het barst hier van de Erica heide in veel verschillende hoogtes en soorten. We zien wel geweldige gekleurde vogels en met prachtige staarten. We steken een watervalletje over en dan wordt het pad wat onduidelijk. Veel dalen en grote stenen. Erica wil niet verder want er is geen pad. Geen pad, onzin, denk ik, het moet er zijn. Ik ga op onderzoek uit en Eer wacht op steen. Overvallen door het onbewoonde en onbekende twijfel over verder gaan. We doen het toch omdat er toch weer een goed pad is. Weer hervonden stappen verder met mooie bloemen en vogels. We wandelen 5 uur en komen niemand tegen. Zo overweldigend dan weer. Bellen niet en lopen extra rondje naar huis. Totaal zo een 18 kilometer gewandeld en 580 meter geklommen en weer gedaald. Lekker aan de salade thuis (daar waar ons bed is)