Maandag 29 april 2019

Het plan is om het natuurpark Ben Navil te bezoeken, vooral vogels, maar de apen en giraffen lopen daar ook dapper rond. Je kunt met de auto, lopen mag ook. Er zijn echte tracks.

Eerst een supermarkt vinden om te kunnen ontbijten en proviand voor de wandeling in te slaan. Dat lukt prima. Dan is de volgende stap: taxi naar het park. Uber=taxi is hier niet. En de nummers die we meekregen uit het guesthouse werken niet op de telefoon. Dus twee vriendelijke heren aangesproken. Om iets van een taxi te versieren. Ze spreken voornamelijk tsihvenda en beroerd Engels.  Zij verstaan ons niet en wij hun niet.  

Dus na wat spraakverwarring  hebben we ze harteijk bedankt en zijn verderop zelf gaan prutsen met kaart  en telefoon. Stopt meneer 1, met zijn auto, raampje open, vrienden groetend, ik breng je naar iemand die taxi heeft, geen busje maar een auto. We stappen hupla in, zonder enige twijfel. Ja, echt. Hij brengt ons bij een ontzettend vriendelijke man, die een gebobbelde Toyota rijdt (echt geen taxi). Hij brengt ons, weet allen niet waar het is. Gelukkig  weten wij het wel. Voordat we echt op pad gaan, want ja we stappen weer hupla, zonder twijfel in, rijden we een rondje, terug naar de start, want hij vergeet zijn bananen in te laden (voor een klant).

Bij het park spreken we af, echt waar, dat hij om 14.00 ons weer ophalen. We krijgen zijn nummer (wat bij ons niet werkt...) en gaan het  park in.

Wat een rust, wat een vogel geluiden, vlinders, krekels,  sprinkhanen, een wezel en twee apen. Wat een pracht gebied. Niemand tegen gekomen in die vier uur wandelen kijken stilstaan en luisteren. Zon en blauwe lucht en zo nu en dan wolken. Weer zijn we bijzonder ontroerd hier te kunnen rondlopen.

Om 13.50 zijn we bij de uitgang. De poortwachter belt met "de taxichauffeur". Wij zoeken een plekje uit de zon. Om 14.15 begint wat twijfel te ontstaan. De poortwachter heeft een tweede en derde oproep gedaan, geen reactie. Dat wordt plan B inschakelen. Maar dat moet nog bedacht worden. Lopend naar de N1 en daar zo'n taxi busje weten te strikken...is een optie.

Het zal wel moeten, beetje boos op elkaar en teleurgesteld in onze chauffeur lopen we de poort uit. Maar wie komt daar aan? Inderdaad. Onze afspraak in zijn toyota. Hij had wat staan kletsen en de tijd vergeten sorry sorry sorry.  We stappen in en gaan. Nog wel langs een winkel, want er moet nog iets gekocht worden (achteruitkijkspiegel inmiddels op de achterbank).

Op tijd terug om een rondje over de markt te lopen, de supermarkt Shoprite in te gaan, de winkel voor de zwarte locals. We doen onze boodschappen, groeten vriendelijk de mensen die ons groeten en lopen voldaan naar het guesthouse.

Deze dag: Actief, vol vertrouwen, vernieuwend en vol rust